Nachten van meer


in de nachten van
verloochening
van lang vervlogen kansen,

steek ik lonten
aan de namen die me
braken, aan de dansen
die ik miste
door te vaak wellicht
te dwalen
over paden van
te min, en aan het leven
dat ik onderweg
verkwistte.

in die nachten
ben ik alles wat ik
kan, besta ik anders,
zoals bekers bleke was
die pas
bij duisternis
gaan glanzen.


Koen greep de lichtjes, Tamara schreef ze neer.