Onder den Blöaremeutte oep et plöan.

De blöare verbergenet licht,
loemmertenonder den boeëm.
Ik zie wöar zeur straule richt,
ik denk dak droeëm.

Ik köak in eur oge,
ze zen glinzend en nattig.
Ik kan ze ni droge,
kvoel möa mottig en zattig.

We zen alliën,
der is niemand baa.
Verder is der geniën,
alliënekik en men vraa.

Em verkupt lifde
verkuptet per stuk
En terwöal em gistere
enander griefde,
verkochtem os geluk.

--

Onder de wilde kastanjelaar op het plein.

De bladeren verbergen het licht,
schaduw onder de boom.
Ik zie waar ze haar stralen richt,
ik denk dat ik droom.

Ik kijk in haar ogen,
ze zijn glanzend en vochtig
Ik kan ze niet drogen,
voel me slecht en dronken

We zijn alleen,
er is niemand bij
Verder is er niemand,
enkel ik en mijn vrouw.

Hij verkoopt liefde,
verkoopt het per stuk.
En terwijl hij gisteren
een ander geriefde,
verkocht hij ons geluk.


Ric zorgde voor de foto, Tilde schreef het gedicht in Blaasvelds dialect.