november strekt
haar smalle pink
reikt ijdel
naar de poederdoos
strooit vlokken over
graven zacht
tooit sluimeraars
met witte blos
totdat ze lichtend
zweven gaan,
hun harten los
van lijven stil
en lang nadat
de bui vervloog
sneeuwt het nog
zielen
naar omhoog.
Tamara mijmerde over Allerheiligen, en zorgde ook voor de foto.
3 opmerkingen:
Van deze heb ik alle voorafgaande palabers gemist ;-)
Het is een mooie verrassing, prachtige combinatie en ik hou van het gedicht!
Mooi en indrukwekkend.
Prachtige kippenvelcombinatie!
Een reactie posten