Ondergronds

De kortste dagen zijn de langste
Ze blijven in het diepe duister hangen
Van de lege wereld buiten er gaat geen uur
Voorbij.

Schuilen bij elkaar als in een hol
De winter is een tijd voor samenslaap
Voor dik dons en warm vel.
Ik kruip als een kind in je huid
En sluit het boze donker uit.

Een beer een wezel een konijn
Maar alsjeblieft geen mens wil ik nu zijn
Ondergronds gaat deze tijd voorbij.
Want in een hol bestaat geen aardse pijn.


© Ric (foto) en Molady (tekst)
Met dank aan Tilde voor fototips.