31 januari 2007




Valavond

Dit is alles wat ik heb: uitzicht
en een hoofd om het in te doen

Als ik kijk op een kier, zie ik het scherpst.
Als ik zie hoe water alles raakt, weet ik mij veilig.
Ingesloten door iets dat steeds beweegt,
Geloof ik mijn bestaan.

Als ik mijn ogen sluit, zie ik meer.
Elke vis elk woelig wier elk dier dat daar leeft
In het ijle diepe dove van de deining.
Er is zoveel dat ik niet ben of ken.

Als ik kijk als een kind, met een blik die niks mist
Zie ik alles. Ik zie dat de zon lekt
Als oranje inkt op een zwart blad.
Op een boot zwaai ik mijzelf uit.
Verdwijnen is een breed begrip.

Straks is de lucht zwart. En dan?
De nacht heeft geen horizon nodig!
Ze toont het galabal van een gans heelal.
Mijn ogen vinden ster na ster.
Ik wandel door de melkweg en ontdek
in mijn hart een lege plek. Niet
te duiden.

Het vraagt weinig tijd te kijken.
Maar een heel leven om te zien.


© Frank (foto) en Molady (tekst)

1 opmerking:

Chantal zei

die laatste zin van het gedicht.... SCHITTEREND!!!