Weg

Weggaan doet mij achterblijven
Wie ik was kijkt mij met heimwee na
Wie ik word is niet lang bang want weet niet beter

Maar ik die ben daartussen in,
Onder een lucht die dreigt op een weg die niet eindigt
Ik tel de tijd als een koord met kralen zo traag
Ik tel mijn hart mijn adem en alles wat in mijn lijf
klopt en hoopt en niet ter plekke blijft.

Ik tel mijn stappen niet
zodat ik eindelijk verlies
wat ik hier achterliet.


© Jos (foto) en Molady (tekst)