Cyberjob

het scherm glanst
mijn naam licht op
komt lonkend dansend
dreigend dichterbij tot ik
bevelen tik
in wit op zwart
dan leeft hij op

mijn cyberbeest mijn
grijze vriend
met raam gericht op virtuele
paden door dit web
dat met zijn draden
steels ons zicht omwindt

hij klikt me steevast
richting "home" - dat woord
dat steeds belooft
maar nooit kan tonen
waar mijn hart nu woont:
het linkt slechts
naar een holle kast.

dan denk ik echt aan vluchten
buk me, zucht en

grijp

de stekker vast.


© Tamara (tekst) en Jos (foto)