Definitie van poëzie

Poëzie is zwarte zalf voor de ziel
-zonder zwachtel.

Poëzie is het woord dat niet is geschrapt,
de droogrest, gefilterd licht, voile.
Poëzie is ontsnapte taal.
Teder maar taai.

Poëzie is weten waarom maar het niet zeggen
en dat zeggen.
Poëzie is pauze, adem en dan
de vallende speld.
Of die in de hooiberg.

Poëzie is wachten op wat nooit komt.
En daar iets moois van maken.
Poëzie is er zijn voor iemand die er niet is.

Poëzie is meer hebben door minder te willen.
Poëzie is loslaten
-een vlieger, tros duiven, ballon.
Poëzie is durven verliezen.
En na verlies loutering.

Poëzie is zwijgen zonder verzwijgen.
Poëzie is bijten en zoenen
zonder verzoenen.
Poëzie is verzet en verdriet
Tegen beter weten in.

Poëzie is wél mooi
met huilogen en rouwranden.
Poëzie is franjeloos en iets te straf.
Poëzie is een glas
dat al halfvol is. Of nog halfleeg.

Poëzie is half helemaal af.


© Frank (foto) en Molady (tekst)