Zo zijn verloren dromen

-zo grauw en toch verlicht
doorzichtig en verlaten
verzopen op de grond
we rookten en we praatten
je had het over ons
dat wij voor altijd waren
maar ik wist toen heel zeker
dat jij maar wat verzon
van scheepjes en van rozen
weet ik echter wel
dat we verstrikt gestikt
graag samen waren
wat niet lang duren kon.
Toch blijft jouw naam na jaren-

een litteken dat schrijnt
diep in mijn mond.


© Kurt (foto) en Molady (tekst)