29 maart 2006
Lieve Jij
(één)
Dat jij, die mogelijk aanwezig bent
op een plek waarin ik niet geloof,
meer nog, niet kan geloven, hoewel ik
dan en misschien daar mijn zoete ongeloof
zal staken, dat jij ondanks deze schijnbaar
rijzende tegenstrijdigheid, want slechts daar
voor wie gelooft in wel of in niet
maar niet in eventueel, dat jij
die daar bent als daar is en anders
enkel niet meer bent steeds in me bent.
Dat jij, lieve jij, meeleest terwijl ik dit schrijf:
het enige.
Huub maakte de foto, Annelies het gedicht.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
Ik word er helemaal stil van...
Deze woorden en foto zeggen heel veel.... ik voel helemaal mee met de intentie van het geheel. PRACHTIG Annelies en Huub.
mooi
en ontroerend.
De foto springt recht uit de pagina je hart binnen, en het gedicht is zo persoonlijk en gevoelig... De twee samen vormen een práchtgeheel, dat heel lang blijft hangen.
Hier hebben woord en beeld het perfecte evenwicht gevonden.
Heel mooi!
Hartelijke groet, Wendy
Een reactie posten