Zacht verweer
Slaap je al, lieve jongen,
met je handjes naast je hoofd?
Hebben de zachte dromen je gevonden
zoals mama had beloofd?
Versloeg je de draken en de monsters,
de enge beesten rondom jou?
Liet je ze allen heel hard schrikken
met die lieve glimach van jou?
Mag ik die dan even van je lenen,
even jouw lach op mijn snoet?
Dan kan ik die goed gebruiken
als ik je straks weer missen moet.
Marleen nam de foto die Buitel inspireerde tot het gedicht.
6 opmerkingen:
Wat een teder gedicht!! Heel mooi.
ontroerend mooi
Écht een geweldige combinatie!
prachtig hoe ik nog zelf de kans krijg die glimlachjes erbij te denken op die popjes. woord en beeld lijken me hier perfect complementair.
ik heb begrepen dat het hier een vrij 'lieflijke' site is. wel een mooi gedicht hier, vind ik. klassiek van vorm , met zelfs een heel vlot ritme (op misschien wat hapering in verzen 9 en 10 na). mooi.
Zo is er niks houterigs meer aan een tekenpopje. Prachtig!
@ allen: dankjewel!
@ Pironik: wat bedoel je met een lieflijke site? Ik weet niet of het helemaal klopt, maar ik beschouw het voor dit gedicht wel als een compliment :-)
Een reactie posten