Najaar 2006

Er is licht dat ik altijd heb.
Het rent door mijn dromen
En trommelt in mijn buik
Als ik hem zie.

Er is licht dat uit knoppen komt
Uit stokken, uit draden en water en wind
Licht dat zelfs de maan uit haar slaap houdt
Licht dat je naar adem doet snakken.
En je lukraak en te vaak overwint.

Maar nu is het licht laag.
En wandelt het.
Raakt aan en verwarmt.
Het is licht dat niet moet maar mag.
Het is licht dat zomaar en even
En liefst om het even.
Licht dat ontmaskert
En heel de winter uit de kast houdt
Van mijn bange lijf.

Ik zie het met open ogen.
Ik zie het met ogen toe.


Jonna nam de foto, Molady associeerde er deze woorden mee.