Ik ben eruit gestapt
In huid op steen verdwenen.
Op alle wegen kom ik weerstand tegen
Want niet elke stap wordt rechtgezet.
En niet elk pad duldt mijn benen.

Ik volg een spoor dat onbekend
En onbemind nergens begint
En te vaak wordt gemeden.
Maar mijn voet is sterk
Geen schaap geen kerk geen god gebod
Geen hekken houdt mij tegen

Mijn dag is jong, mijn bloed van wol
Ik ken de zucht van dauw de ratel van de regen
maar thuis kom ik pas die dag aan
als ik jouw kussen kan vergeten.


Chantal nam de foto, Molady vond de woorden.