Weg

De hemel brandde toen hij
wegging: koud vuur, en rook
die tergend blauw het licht bekroop.
Zo kroop hij ook, of dacht

althans; de weg een meetlat
die zijn pad genadeloos in passen goot
van halve meters, halve levens,
lege straat naar elders.

Hoezeer de lucht nog riep om hem,
hij liep al langs die lijn
van schemer, fluisterend dat hij
zou volgen. Het zwart rondom

leek weg te drijven,
de plaats vanwaar hij kwam
nog slechts een verre halte
op de weg naar elders.


© Jos (foto) en Tamara (tekst)